ادعای یك آینده پژوه:
بشر طی ۷ سال آینده به جاودانگی دست خواهد یافت
آتی جو بشر طی ۷ سال آینده به جاودانگی دست خواهد یافت
به گزارش آتی جو به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، نمی توان انکار کرد که ما در عصر تغییرات سریع فناوری زندگی می نماییم. اختراع ها و نوآوری های جدیدی در هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی و فناوری نانو درحال رخ دادن است و تنها در دهه گذشته، ما شاهد گامهای عظیمی در علم بوده ایم که ما را به دنیایی نزدیک تر کرده است که در آن زندگی های ما تحت تأثیر همه جانبه هوش مصنوعی قرار می گیرد.
اکنون ادعا شده است که انسان ها احیانا تا سال ۲۰۳۰ به جاودانگی دست خواهند یافت.
"ری کورزویل" (Ray Kurzweil)، آینده پژوه با سابقه ای که در دهه های اخیر پیشبینی های دقیقی داشته است، پیشبینی کرده است که در ۷ سال آینده، بشر ممکنست قادر به زندگی جاودانه باشد.
او معتقد می باشد که با پیشرفت ها و گسترش فناوری ها در ژنتیک، رباتیک و نانوتکنولوژی بزودی نانوربات هایی خواهیم داشت که در رگ های ما حرکت خواهند کرد.
آنها ربات های کوچکی با عرض ۵۰ تا ۱۰۰ نانومتر خواهند بود که وظایفی را در حوزه پزشکی بالینی انجام می دهند و از آنها در پژوهشها بعنوان کاوشگر DNA، مواد تصویربرداری سلولی و وسایل نقلیه تحویل سلولی خاص استفاده می شود.
کورزویل فکر می کند که این نانوربات ها، آینده پزشکی هستند. به اعتقاد وی، آنها قادر خواهند بود بدن ما را در سطح سلولی ترمیم کنند و ما را در مقابل بیماریها و پیری و در نهایت مرگ مصون کنند.
وی همینطور معتقد می باشد که انسان ها می توانند آگاهی خویش را به شکل دیجیتالی بارگذاری کنند و به جاودانگی الکترونیکی دست یابند.
کورزویل در مصاحبه ای با پایگاه PBS News در سال ۲۰۱۶ اظهار داشت: ما هزاران سال است که امید به زندگی خویش را افزایش داده ایم. امید به زندگی انسان در ۱۰۰۰ سال پیش تنها ۱۹ سال بوده و تا سال ۱۸۰۰ میلادی به ۳۷ سال رسیده است. ما ۱۰ تا ۱۵ سال آینده (تا سال ۲۰۲۵ یا ۲۰۳۰) به نقطه ای خواهیم رسید که در آن زمان بسیار بیشتری به امید به زندگی خود اضافه می نماییم.
وی اضافه کرد: مردم اغلب می گویند «وای من نمی خواهم بیشتر از ۹۰ سال عمر کنم، اما می دانید، من با افراد ۹۰ ساله صحبت کرده ام و آنها واقعا می خواهند تا ۹۱ و سپس تا ۱۰۰ سالگی هم زندگی کنند.
کورزویل افزود: ما می توانیم بر بیماری و پیری غلبه نماییم. بیشتر تفکرات ما غیر بیولوژیکی و دیجیتالی خواهد بود. ازاین رو ما می توانیم بخشی از عمر خویش را به صورت نامحدودی افزایش دهیم.
ری کورزویل به پیشبینی هایی که واقعاً درست از آب درآمده اند، معروف است. وی در سال ۱۹۹۰ به درستی پیش بینی نمود که تا سال ۲۰۰۰، رشد اینترنت و تغییر فناوری های بی سیم باعث خواهد شد تا یک کامپیوتر بتواند یک انسان را در بازی شطرنج شکست دهد.
اما معروف ترین پیشبینی او که حتی در رابطه با آن کتاب هم نوشته اینست که تا سال ۲۰۴۵ به تَکینگی خواهیم رسید. تکینگی لحظه ای است که هوش ماشینی با هوش انسان برابر می شود یا از آن پیشی می گیرد.
تکینگی فناوری (technological singularity) فرضیه ای است که پیشبینی می کند که شتاب در فناوری در نهایت سبب می شود که هوش مصنوعی از هوش بشر پیشی بگیرد و منجر به تغییرات شگرف یا حتی پایان تمدن بشری بشود. چون توانایی های چنین هوشی ممکنست قابل درک نباشند، اتفاقاتی که پس از تکینگی فناوری می افتند، حدودا پیشبینی ناپذیر هستند.
طرفداران تکینگی به صورت معمول چنین می اندیشند که رشد فزاینده هوش مصنوعی ممکنست به سرعت رخ دهد و تا آن زمان که توانایی های شناختی هوش مصنوعی تا حد زیادی از هوش انسانی پیشی بگیرد، متوقف نشود.
کورزویل پیشبینی می کند که تکینگی حدود سال ۲۰۴۵ رخ می دهد، در صورتیکه بعضی از آینده پژوهان، تاریخی پیش از سال ۲۰۳۰ را برای رسیدن به آن پیشبینی کرده اند.
در اجلاس تکینگی در سال ۲۰۱۲ استوارت آرمسترانگ، مطالعه ای روی پیشبینی های کارشناسان هوش مصنوعی انجام داد و به طیف گسترده ای از پیشبینی ها رسید که میانگین شان سال ۲۰۴۰ بود. عدم قطعیت زیادی در این پیشبینی ها وجود دارد بطوریکه آرمسترانگ در سال ۲۰۱۲ احتمال وقوع تکینگی بین ۵ تا ۱۰۰ سال آینده را ۸۰ درصد دانست.
در نهایت، با افزایش نفوذ و فراگیر شدن هوش مصنوعی بخصوص در چند ماه اخیر با ظهور ربات های هوش مصنوعی گفتگوگر، این احتمال را نمی توان نادیده گرفت.
به عنوان مثال میتوان به کارهای بسیار بحث برانگیز شرکت نورالینک (Neuralink) تحت هدایت میلیاردر نخبه جهان، ایلان ماسک نگاه کرد؛ جایی که تراشه های مغزی که دانشمندان و مهندسان این شرکت توسعه داده اند، به افراد معلول کمک خواهدنمود تا باردیگر حرکت کنند، ارتباط برقرار کنند و حتی می تواند بینایی را در افراد نابینا بازیابی کند.
البته فعلاً تنظیم کنندگان مقررات در ایالات متحده درخواست این شرکت را برای انجام آزمایش های انسانی رد کرده اند و باید منتظر ماند و دید این فناوری چه زمانی از لابراتوار به دنیای واقعی راه پیدا می کند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب