ساخت سیم رسانای سبك برای ناسا با نانولوله های كربنی
به گزارش آتی جو روشی برای تولید انبوه نانولوله های كربنی دوجداره به هم جوش خورده عرضه شده كه می توان در مدت زمان كمتر از نیم ساعت برای این ساختارهای الیافی، شكلی مستحكم تولید كرد. ناسا می خواهد از این الیاف بعنوان سیم سبك استفاده نماید.
به گزارش آتی جو به نقل از ایرنا از ستاد توسعه فناوری نانو، بنیاد تحقیقات انرژی پاك روشی برای تولید نانولوله های كربنی دوجداره جدید عرضه كرده است، این نانولوله های كربنی دارای دوجداره به هم جوش خورده (DWNT) است كه به صورت الیافی درآمده است و توانایی تحمل 700 گیگاپاسكال را دارد.
این استقامت در سال 2010 و 2011 زمانی كه با پرتوالكترونی نانولوله های DWNT گداخته شده است و باندل های میكروسكوپ تولید شدند، دیده شد.
در این پروژه محققان تلاش كردند كه برای نخستین بار مبادرت به تولید انبوه این نانولوله ها كنند. برای این كار از دمای 1700 تا 2300 درجه و فشار 800 اتمسفری استفاده می شود در حالیكه در روش پیشین از تجهیزات گرانقیمت و زمانبر كه نیاز به اعمال پرتوهای الكترونی با ولتاژ بالا داشت، استفاده می شد.
پرتوالكترونی تجاری موجود برای تولید DWNT نیاز به چند ماه كار دارد اما در این روش در مدت زمان كمتر از نیم ساعت این نانولوله ها ساخته می شوند.
ناسا به سیم هایی با رسانایی بسیار بالا نیاز دارد تا از آنها برای كاوش فضا و ماهواره ها استفاده نماید، از آنجایی كه برای ناسا، كاهش وزن اهمیت دارد، این نانولوله ها مزیت زیادی دارند، جریان الكتریكی باید از نانولوله ها عبور كند و میان این نانولوله ها جهش داشته باشد؛ از این رو این نانولوله ها با جاذبه واندروالسی به هم متصل می شوند.
نیل فاربستین از مخترعان این فناوری می گوید: بسیار جالب توجه است كه نانولوله ها با فاصله بسیار كمی از هم قرار دارند، نانولوله های DWNT جوش خورده، هدایت الكتریكی بالایی داشته و نسبت به رقبای خود بسیار موفق تر هستند، این نانولوله ها وزن بسیار كمی دارند.
در نخستین آزمایش ها، نانولوله های كربنی دوجداره كه با گرما پرس شدند، استقامت و سختی لازم را نداشتند، دلیل این امر فقدان حفره های لازم در این ساختار بود كه در ادامه این مشكل حل شد.
جوش خوردن این نانولوله ها با استفاده از دیواره بیرونی آنها انجام می شود، افزودن 0.05 درصد بور به نانولوله های كربنی دوجداره هم باعث اتصال دیواره ها به هم می شود.
نتایج این پروژه در چارچوب پتنتی با شماره 10059595 در USPTO به ثبت رسیده است.
علمی 9014**1834
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب