توسط معاونت علمی ریاست جمهوری؛
پروژه بیابان زدایی اقتصادی اجرایی می شود، حذف مالچ پاشی
به گزارش آتی جو مسئول كارگروه خشكسالی و تغییر اقلیم معاونت علمی از اجرای پروژه بیابان زدایی در 3 استان آگاهی داد و اظهار داشت: این فرآیند با هدف بهره برداری از بیابان اجرا می شود.
دكتر فرود شریفی، مسئول كارگروه خشكسالی و تغییر اقلیم ستاد توسعه فناوری آب، خشكسالی و فرسایش محیط زیست و رئیس انجمن علمی خشكسالی و تغییر اقلیم در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: كشور ایران با وسعت ۱۶۵ میلیون هكتار در منطقه خشك و نیمه خشك قرار گرفته است و برمبنای آخرین آمار ارائه شده حدود ۱۱۰ میلیون هكتار از این وسعت در معرض خطر بیابانی شدن قرار دارد. وی ادامه داد: هم اكنون وسعت بیابانهای كشور به رقمی بالغ بر ۳۲ میلیون هكتار می رسد كه از این وسعت سطحی بالغ بر ۷.۵ میلیون هكتار كانون های بحرانی و بیابان های شدیدا در معرض فرسایش بادی و حركت شن های روان و مولد گرد و غبار هستند. شریفی بیان كرد: بنا بر یك برآورد كلی حدود ۲.۵ میلیون هكتار از این عرصه ها مولد طوفانهای گرد و غباری هستند كه شعاع تاثیر آنها از محدوده منشاء فراتر رفته و مناطق اطراف را تحت تاثیر خود قرار می دهد. وی با اشاره به اینكه روند افزایشی وسعت عرصه های بیابانی یا همان بیابان زائی كه اغلب آنها منشا در تغییرات بوجود آورده شده توسط انسان دارد بسیار نگران كننده است، اشاره كرد: گرچه آمار دقیقی ارائه نشده است ولی یك برآورد حكایت از افزایش چند درصدی در سال دارد. وی عنوان كرد: مقایسه میزان هزینه های مورد نیاز جهت مقابله با روند افزایش وسعت بیابانها با اعتبارات مصوب حكایت از این واقعیت دارد كه با فرض نزدیك به محال اگر روند رشد بیابان ها را در حد صفر هم فرض نماییم، زمان لازم برای پوشش طرح های بیابانزدائی در تناسب با بودجه های مصوب به صدها سال می رسد. وی افزود: این در شرایطی است كه فرض موصوف هم واقعی نبوده و هم زمان با فعالیت های بیابان زدائی در سطوح خیلی كم، روند بیابانی شدن هم در حال تشدید است؛ یك برآورد ساده نشان داده است كه با قیمتهای جدید و در روش های مقابله ای مورد عمل دستگاههای اجرایی، مثلا مالچپاشی هر هكتار بیشتر از ۳۰۰ میلیون ریال، نهالكاری و آبیاری سه ساله هكتاری بیشتر از ۱۵۰ میلیون ریال و اجرای طرح های مدیریت و تامین آب هكتاری بیشتر از ۱۰۰ میلیون ریال هزینه در بر دارد. شریفی افزود: اگر متوسط هزینه ها را حتی هكتاری ۱۰۰ میلیون ریال برای عملیات تلفیقی برای امر بیابان زدائی بپذیریم، مقابله با۲.۳ میلیون هكتار بیابان های بحرانی و مولد طوفان های شن و گرد و غبار بالغ بر ۲۳۰ هزار میلیارد ریال می شود. بگفته مسئول كارگروه خشكسالی و تغییر اقلیم، با فرض تخصیص اعتبارات سالانه ۲۳۰۰ میلیارد ریال به این امر به شرط عدم رشد سطح مناطق بحرانی زمانی حدود ۱۰۰ سال مورد نیاز است. بدین سبب باید طرحی نو درانداخته شود و با تجدید نظر در اقدامات گذشته، روش های دانش بنیان و مشاركتی در دستور كار قرار گیرد. چین الگوی خوب بیابانزایی وی عنوان كرد: شاید یكی از موفق ترین الگوهای پیاده شده الگوهای اجرا شده شرق خوزستان(هندیجان) و غرب دریاچه ارومیه(ارومیه) باشد و در خارج از كشور الگوهای خوبی در چین قابل ذكر است. وی اشاره كرد: مشاغل به وجود آمده در طرحهای مقابله با بیابان زائی، خدمات گردشگری، كشت وصنعت، حتی صنایع جانبی توسعه یافته در منطقه كه ارتباط مستقیم با طرح اصلی ندارند موجب افزایش درآمد افراد محلی به بیشتر از ده برابر درآمد قبلی می رسد. وی با اشاره به طرحی در خصوص بیابان زدایی با روش اقتصادی كه در معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری مورد پیگیری است با هدف بهره برداری از پتانسیل بیابان های كشور با نگاه مدیریت جامع حوزه آبخیز و برنامه ریزی پایدار به صورت پایلوت در ارومیه، سیستان و بلوچستان و خوزستان شروع به كار كرده است. حذف مالچ پاشی شریفی افزود: این طرح با هدف بهره برداری اقتصادی از منابع با هدف استفاده از درآمدهای آن در امتداد ارتقاء معیشت جوامع محلی، كاهش سطح بیابانها، كنترل منشاء طوفانهای گرد و غبار و حفظ مردم در نقاط استراتژیك كشور با درآمد مناسب و افزایش امید به زندگی آنها به صورت پایلوت اجرایی شده و مالچ پاشی را هم بطوركلی از كارهای مقابله با توسعه بیابان و تثبیت خاك حذف كرده است. وی با اشاره به اینكه این طرح در پنج فاز از مرحله شناخت تا انتقال طرح به بخش خصوصی جهت توسعه در سطح ملی پیشنهاد شده است اظهار داشت: «انتخاب چند محل در كشور»، « تهیه طرح پایلوت»، « اجرای طرح »، «تهیه طرح توسعه برای مناطق مشابه برمبنای تجارب پایلوت»، « كمك به بخش خصوصی و توسعه طرح در سطح كشور» مراحل این پروژه به شمار می روند. وی ادامه داد: با عنایت به نقش كلیدی مراحل فاز ۱ تا ۳ در این پروپوزال مراحل اجرای فازهای ۱ تا ۳ عموما نیاز به سرمایه گذاری دولتی دارد. شریفی با اشاره به مزیت های این طرح اشاره كرد: با انجام این ۵ فاز مهم ترین بخش این است كه نیاز به مالچ و مالچ پاشی كه هزینه و مخاطره زیست محیطی دارد حذف می شود و در قدم پس از ظرفیت آب، خاك، هوا، مصالح محلی، ظرفیت های محلی و منابع انسانی بصورت دانش بنیان استفاده شده و یك زنجیره كامل ارزشی ایجاد می شود و به سبب حضور جوامع محلی، طرح دارای پایداری بیشتری خواهد بود.
منبع: آتی جو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب