حذف فوق سریع سرب توسط نانوپلاستیک ها می تواند خطرناک باشد
به گزارش آتی جو، یک مطالعه آمریکایی نشان داده است که نانوپلاستیک ها یون های فلزات سنگین را جذب می کنند و این می تواند منجر به مشکلات جدی برای سلامتی شود.
به گزارش آتی جو به نقل از ایسنا، محققان نشان داده اند که نانوپلاستیک های سنتز شده از زباله های پلاستیکی دنیای واقعی می توانند به آسانی یون های مضر عناصری مانند سرب و کادمیوم را جذب نمایند.
به نقل از آی ای، پژوهشگران موسسه فناوری نیوجرسی ادعا کردند که این نانوپلاستیک ها مانند این فلزات را به موجودات زنده منتقل می کنند و زیست انباشتگی را می افزایند.
زیست انباشتگی (Bioaccumulation) به انباشتگی موادی مانند آفت کش ها یا دیگر مواد شیمیایی در یاخته ها و بافت های یک جاندار گفته می شود. زیست انباشتگی هنگامی رخ می دهد که سرعت جذب یک ماده در یک جاندار تندتر از سرعت از دست دادن آن می شود.
نانوپلاستیک ها با بهره گیری از روش آسیاب از پلی اتیلن ترفتالات (PET)، پلی استایرن (PS) و پلی پروپیلن (PP) سنتز شدند.
مواد با بهره گیری از پراکندگی نور پویا (DLS) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مشخص شدند و از اندازه ذرات زیر ۲۰۰ نانومتر اطمینان حاصل شد.
پلی پروپیلن بالاترین ظرفیت جذب را داشت
پژوهشگران می گویند که پلی پروپیلن بالاترین ظرفیت جذب را در میان نانوپلاستیک ها دارد، اما هر سه نانوپلاستیک ظرفیت بالایی برای جذب فلزات نشان دادند. سرب سریع ترین جذب را داشت و ۹۹ درصد از آن در عرض ۵ دقیقه توسط هر سه نوع نانوپلاستیک جذب شد.
سامنات میترا (Somenath Mitra)، که قسمتی از این مطالعه بود، می گوید: جذب مواد، یک پدیده سطحی است. اگر سطح بسیار بالایی داشته باشید، منطقی است که جذب شما بیشتر باشد.
نانوپلاستیک های موجود در دنیای واقعی از نظر اندازه شکل متفاوت هستند، با این وجود، آن هایی که در لابراتوار تولید می شوند، بطور معمول کروی هستند که سطح بالاتری را ارائه می دهند.
پلاستیک های دور ریختنی جمع آوری شده از زباله
پژوهشگران پراکندگی نور پویا و میکروسکوپ الکترونی و طیف سنجی را انجام دادند که نشان داد نانوذرات تولید شده با بهره گیری از روش آسیاب نمکی، اشکال نامنظم و اندازه کمتر از ۲۰۰ نانومتر دارند که نشانگر مناسبی برای ابعاد نانوذرات موجود در محیط است.
پژوهشگران، پلاستیک های زائد را از زباله هایی شامل بطری های تولید شده از پلی اتیلن ترفتالات (PET)، جعبه های آب نبات تولید شده از پلی استایرن و ظروف غذای بیرون بر تولید شده از پلی پروپیلن جمع آوری کردند. سپس، نانوذرات را از زباله های واقعی و بدون هیچ نوع کمک شیمیایی دیگری جدا کردند.
منگنز (Mn2+)، کبالت (Co2+)، روی (Zn2+)، کادمیوم (Cd2+) و سرب (Pb2+) در غلظت هایی از ۵۰.۰ بخش در یکای سنجش (ppb) تا ۲.۰ قسمت در میلیون (ppm) در معرض نانوذرات قرار گرفتند. پلی پروپیلن بالاترین ظرفیت جذب را نشان داد.
با این وجود، میترا همین طور اصرار کرد که سایر نانوذراتی که بطور معمول در آب یافت می شوند، مانند خاک رس و مواد هیومیک، ظرفیت بالاتری برای جذب فلزات سنگین در مقایسه با نانوپلاستیک ها دارند.
مطالعه اخیر نشان میدهد که نانوپلاستیک ها قادر به حمل فلزات سنگین هستند که می تواند برای سلامت انسان نگران کننده باشد.
قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین می تواند منجر به افزایش ریسک سرطان، مشکلات عصبی و تاخیر در رشد خردسالان شود.
مطالعات قبلی نشان داده است که میکروپلاستیک ها نه فقط در دستگاه گوارش، بلکه در کبد، کلیه، مغز و سایر قسمت های بدن نیز یافت می شوند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب