رولزرویس فانتوم، از دربار پادشاهان تا جاده های امروز
به گزارش آتی جو، یک قرن است که نامی زمزمه می شود که به مفهوم تجسم نهایت شکوه، وقار و بی همتایی در جهان خودرو است: رولزرویس فانتوم. از سال ۱۹۲۵ تاکنون، این پرچمدار افسانه ای نه فقط استاندارد لوکس ترین و بی نقص ترین خودروی جهان را تعریف کرده، بلکه در هر نسل، تصویری تازه از جاودانگی خلق کرده است. فانتوم، خودرویی که برای پادشاهان، رؤسا و اسطوره های فرهنگ ساخته شد، امروز صدسالگی خودرا جشن می گیرد؛ صد سالی که تاریخ خودرو بدون او ناقص بود.
امیرمسعود عابدین: رولزرویس فانتوم تنها یک خودرو نیست؛ نمادی است از نهایت هنر مهندسی، تجمل و وقار. اگر مرسدس بنز کلاس S یا بی ام و سری ۷ معیار لوکس بودن در صنعت خودرو هستند، فانتوم چیزی فراتر است: تجسم خودِ واژه «اشرافیت» روی چهار چرخ.
پرچمدار برند انگلیسی رولزرویس که خود برندی محبوب و برجسته است، باید باشکوه و توصیف کننده آن چیزی باشد که سازنده اش به خاطر آن مشهور شده است. در واقع این پرچمدار باید سنگ تمام بگذارد! فانتوم با این نام باشکوه اش، از سال ۱۹۲۵ تا حالا حضور داشته و عمر طویلی در تاریخ خودروسازی دارد (اگرچه با وقفه هایی همراه بوده و برخلاف شورولت سابربن، تولید آن بصورت پیوسته در تمام این دوره انجام نشده است).
در دنیای مصرف گرایی، ۱۰۰ سال زمان بسیار طولانی برای بقای یک خودرو است. این مورد زمانی قابل توجه تر می شود که بدانیم اغلب فانتوم های ساخته شده تاکنون، همچنان کار می کنند. این امر، قسمتی از ماموریت فانتوم است. بگفته کریس براونریج، مدیرعامل رولزرویس، ماموریت این خودرو این است که باشکوه ترین، مطلوب ترین و مهم تر از همه، بی دردسرترین خودروی جهان باشد؛ بهترینِ بهترین ها. " برای دستیابی به این هدف در طول یک قرن، نسل های متوالی فانتوم همواره تکامل یافته و با دوران خود هماهنگ شده اند.
برای جشن صدمین سالگرد این مدل، رولزرویس در هفته خودروی مونتری سال جاری، یک مدل فانتوم از هر نسل را به این رویداد آورد. شش فانتوم کلاسیک که حائز شرایط شرکت در رویداد اصلی، یعنی جشنواره پبل بیچ (Pebble Beach Concours d’Elegance) هستند، در یک کلاس ویژه به نام "۱۰۰ سال فانتوم" به رقابت پرداختند.
در ادامه، می خواهیم تا نسل های مختلف فانتوم باشکوه را به بهانه صد سالگی اش بررسی نماییم.
فانتوم I (از ۱۹۲۵ تا ۱۹۳۱)
پیش از معرفی رسمی این نام، خودرو های خاصی برای مشتریان با نام "فانتوم" شناخته شده بودند (یک فانتوم سبز رنگ در سال ۱۹۰۷ و دو فانتوم نقره ای در سال ۱۹۰۹)؛ اما نخستین مدل رسمی که در ابتدا به عنوان "فانتوم جدید" شناخته می شد، در سال ۱۹۲۵ رونمایی گردید. نام آن احیانا توسط مدیر تجاری این برند، کلود جانسون، انتخاب شده است که بگفته رولزرویس، قدرت نام ها را برای بیان وقار خودروهایش درک می کرد.
رولزرویس ها در طول دوران کلاسیک (نسل های I تا VI)، ماشین ها را فقط بصورت «rolling chassis» می فروخت، یعنی خودرو صرفاً با موتور، گیربکس، شاسی (فریم اصلی خودرو)، سیستم تعلیق و چرخ ها اما بدون بدنه تحویل مشتری می شد و او می توانست طراحی و ساخت بدنه را به یک بدنه ساز سفارشی بسپارد. فانتوم I بصورت شاسی کوتاه یا بلند عرضه می شد، اولی برای سدان ها یا لیموزین های راننده دار، دومی برای کوپه ها و کانورتیبل های اسپرت تر که توسط مالک رانده می شدند.
همه آنها ازطریق یک موتور ۷٫۷ لیتری شش سیلندر خطی و یک گیربکس چهار سرعته نیرو می گرفتند. سیستم فنربندی این رولزرویس تلفیقی از دو مدل فنر بود؛ جلو ساده تر و عقب پیشرفته تر، تا هم استواری داشته باشد و هم سواری نرم تر فراهم آورد. برای خدمت به بازار رو به رشد آمریکا، یک کارخانه رولزرویس در اسپرینگفیلد ماساچوست ساخته شد و بالاتر از یک سوم کل تولید این سری در آنجا انجام گرفت.
تصویر بالا، نسل اول فانتوم را که ساخت اسپرینگ فیلد بوده، نشان میدهد. این خودرو توسط شرکت مشهور Murphy Coachworks در پاسادنای کالیفرنیا، با آلومینیوم صیقلی، چرخ های ۲۱ اینچی و پنجره های بالا رونده سفارشی سازی شده بود.
فانتوم II (از ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۵)
رکود بزرگ در سرتاسر صنعت خودرو حتی بر رولزرویس هم تاثیر گذاشت، به طور عمده بدین سبب که رقبای آمریکایی برجسته ای مانند دوسنبرگ (Duesenberg)، پکارد (Packard) و کادیلاک، مدلهای جذابی را برای جذب خریداران فوق لوکس معرفی کردند.
رولزرویس با یک شاسی ارتقا یافته به این رقبا پاسخ داد. این شاسی برای بهبود هندلینگ و کیفیت سواری، خصوصاً در جاده های ناهموار دنیای جدید، طراحی شده بود. باآنکه این خودرو موتور ۷٫۷ لیتری شش سیلندر خطی نسل قبلی را حفظ کرد، اما گیربکس دستی چهار سرعته آن در دو دنده بالا مستقیماً به موتور متصل گردید؛ فنرهای عقب هم حالا نیمه بیضوی بودند و ترمزها هم بهبود یافتند.
یک مدل اسپرت تر، یعنی فانتوم کانتیننتال با شاسی کوتاه تر، به درخواست هنری رویس، یکی از بنیانگذاران شرکت، ساخته شد. این مدل که قدرت بیشتری داشت و سبک تر و آیرودینامیک تر بود، نخستین رولزرویس بود که عملکرد را بر راحتی مطلق اولویت داد و در بین مالکان محبوب شد.
فانتوم III (از ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹)
آن رقبای آمریکایی که قبلاً گفته شد، در دهه ۱۹۳۰ به نوآوری ادامه دادند و موتورهای بسیار قدرتمندی را در ترکیب های V-۱۲ و V-۱۶ و موتورهای سوپرشارژ V شکل و هشت سیلندر خطی ایجاد کردند که از هر چیزی که رولزرویس می توانست از موتور شش سیلندر خطی خود استخراج کند، بهتر بود.
برای مواجهه با آنها، رولزرویس در توسعه فانتوم III، از تخصص خود در ساخت موتورهای هواپیما بهره برد و یک موتور ۷٫۳ لیتری V-۱۲ ساخت که ۱۸۰ اسب بخار قدرت تولید می کرد. با یک سیستم تعلیق جلوی کاملا مستقل و سیستم فرمان بازنگری شده، هندلینگ و راحتی هر دو بهبود یافتند و به خودرو اجازه می داد به آسانی با سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت حرکت نماید. متاسفانه، هنری رویس در سال ۱۹۳۳ پیش از عرضه خودرو درگذشت، اما کوشش های او به شدت بر توسعه آن تاثیر گذاشت.
نمونه ای از این نسل در ایران هم حضور دارد.
فانتوم IV (از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۶)
رولزرویس در طول جنگ جهانی دوم برای تمرکز بر تولید تسلیحات، از تولید خودرو فاصله گرفت. بعد از جنگ و محرومیت های ناشی از آن، اشتیاق چندانی برای خودرو های فوق لوکس در بین ثروتمندان وجود نداشت، بدین سبب رولزرویس از نسل های قبلی فانتوم ها عقب نشینی کرد تا فانتومی را فقط برای خانواده های سلطنتی و سران کشورها ایجاد نماید. به علت این محدودیت، این برند تنها ۱۸ دستگاه فانتوم IV فروخت و حدودا همه آنها به اشخاصی مانند ژنرال فرانسیسکو فرانکو از اسپانیا، شاه ایران (تصویر بالا)، امیر کویت، ملکه الیزابت دوم و پرنسس مارگارت از انگلستان رسیدند (خودرویی با بدنه Mulliner که در تصویر پایین نشان داده شده، متعلق به او بود). موتورهای ۵٫۷ و ۶٫۵ لیتری هشت سیلندر خطی آنها قدرت کافی تولید می کردند و این مزیت را داشتند که می توانستند برای همیشه با سرعت های پایین کار کنند.
فانتوم V (از ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۸)
فانتوم V حضور خویش را در ناوگان پادشاهان، خصوصاً آن هایی که بر بریتانیا و مستعمرات آن حکومت می کردند، حفظ کرد. به عنوان ادای احترام به طبقات حاکم جدید دهه شصت میلادی، رولزرویس با روی باز سفارش هایی را از افراد مشهور خصوصاً آن هایی که در صنعت موسیقی بودند، پذیرفت. این سفارشات برای لیموزین رولزرویس که با یک موتور ۶٫۳ لیتری V-۸ و گیربکس اتوماتیک چهار سرعته ساخت جنرال موتورز کار می کرد، پذیرفته می شد.
جان لنون یکی از آنها را در سال ۱۹۶۴ خرید و بدنه آنرا به صورت عجیبی رنگ آمیزی کرد. وی همینطور خودروی خویش را به یک تلفن، یک کاست پلیر و بلندگوهای خارجی تجهیز کرد. الویس پریسلی هم یک فانتوم V خرید که به تلفن و میکروفون تجهیز شده بود. چند دستگاه از این نسل هم در ایران موجود است.
فانتوم VI (از ۱۹۶۸ تا ۱۹۹۰)
فانتوم VI که به یک سنت دیرینه تمام کرد، آخرین نسل از این نام معتبر بود که بصورت یک rolling chassis تحویل داده شد و قابلیت نصب بدنه ازطریق یک بدنه ساز مستقل را داشت. تنها ۳۷۴ دستگاه از این خودرو در طول ۲۲ سال تولید آن سفارش داده شد که فقط شش دستگاه در دهه ۱۹۸۰ ساخته شد. آنها خودرو های باشکوهی بودند، حتی اگر قدیمی به نظر می رسیدند.
این نسل همینطور شامل فانتوم هایی می شد که بر موتور مشهور ۶٫۷۵ لیتری V-۸ تکیه کردند، موتوری که رولزرویس های ارزان تر و گاهی اوقات بنتلی ها را برای بالاتر از ۶۰ سال به حرکت درآورد. فانتوم VI همینطور دارای سیستم های گرمایش و تهویه مطبوع به روز شده و سیستم تعلیق بادی بود. ترمزهای کاسه ای این ماشین با روغن و فشار کار می کردند، دو مدار جدا داشتند تا ایمن تر باشند و قدرت توقف بالاتری داشتند.
فانتوم VII (از ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۷)
رولزرویس برای حدود یک دهه از تولید فانتوم فاصله گرفت، چونکه بحران های مالی خود، جدایی از بنتلی، تصاحب توسط بی ام و و انتقال به یک مرکز طراحی، مهندسی و تولید جدید در گودوود را مدیریت می کرد. بعد از گذشت این دوران، این خودروساز فانتوم VII را عرضه نمود که بصورت مخفیانه به عنوان یک طراحی کاملا جدید توسعه یافته بود. بگفته رولزرویس، تنها الزاماتی که برای طراح وجود داشت، چرخ های بزرگ، جلوپنجره عمودی پارتنون و نماد برجسته روی کاپوت بود.
خودروی حاصل به شدت مقتدر بود و برای برخی شبیه به یک صندوق امانات بانکی بود که بر روی چهار چرخ نشسته بود؛ اما از هر لحاظ یک فانتوم بود، با یک موتور ۶٫۷۵ لیتری جدید، اما این دفعه همراه با یک V-۱۲ تویین توربوشارژ و یک سیستم تعلیق بادی خودتنظیم شونده و تطبیقی.
بالاخره، یک مدل چهار در با فاصله بین دو محور کشیده و یک کانورتیبل دو در (Drophead Coupé) به خط تولید اضافه شدند. تنها ۵۵۰ دستگاه فانتوم کوپه در طول دهه تولید آنها از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۶ سفارش داده شد.
فانتوم VIII (از ۲۰۱۷ تا کنون)
فانتوم VIII دارای یک طراحی تکاملی است تا مشتریانی که برای نسل قبلی ۵۰۰ هزار دلار خرج کرده بودند، احساس نکنند که خودروی آنها بلا فاصله با عرضه نسل جدید منسوخ شده است. بنابراین، در صورتیکه خیلی از عناصر بیرونی ابهت مدل قبلی را حفظ می کنند، اما فضای داخلی آن میزبان ارتقاهای بسیاری است
در بازگشت به اصل خود، این خودرو همچنان پایه ای برای سفارش های خاص هر فرد است؛ مانند بدنه های سفارشی که توسط طراحان داخلی رولزرویس طراحی می شود و برمبنای استانداردهای دقیق مشتریان و با قیمت های هشت رقمی ساخته شده اند.
منبع: caranddriver
منبع: آتی جو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب