چرا برخی بمحض قرار گرفتن در نور آفتاب عطسه می کنند؟
به گزارش آتی جو، حدودا همه ما لحظه ای را تجربه کرده ایم که از فضای تاریک وارد محیط پرنور می شویم، چشم ها جمع می شوند، چند ثانیه گیج می شویم و ناگهان عطسه می نماییم.
به گزارش آتی جو به نقل از خبر آنلاین، به نقل از یک پزشک، در پزشکی، این رفتار را «رفلکس عطسه القا شده با نور» یا Photic Sneeze Reflex می نامند. آمارها نشان داده است حدود ده تا سی درصد انسان ها آنرا تا حدی تجربه می کنند. این رفلکس یک بیماری خطرناک نیست. بیشتر شبیه یک خصوصیت عصبی خاص است که در بعضی افراد شدیدتر دیده می شود. هنگامی که نور شدید به چشم می رسد، پیام های عصبی از شبکیه به مراکز بینایی مغز می روند. در افراد حساس، این سیگنال ها بصورت ناخواسته با مسیر عصبی عطسه «تقاطع» پیدا می کنند. مغز پیام نور را می گیرد، اما شبکه عصبی آنرا در جایی اشتباه تفسیر می کند و پاسخ عطسه فعال می شود. ازاین رو عامل اصلی، آلرژی، عفونت یا گرد و غبار نیست. بلکه نوعی «سیم کشی خاص» عصبی است که از کودکی همراه فرد باقی می ماند.
ارتباط چشم، عصب سه قلو و مرکز عطسه برای فهم بهتر ماجرا باید به یک عصب مهم به نام عصب سه قلو اشاره نمود. این عصب مسئول احساس درد، فشار و تحریک در بخش بزرگی از صورت، سینوس ها و بینی است. وقتی نور شدید موجب جمع شدن ناگهانی مردمک و انقباض عضلات اطراف چشم می شود، رشته هایی از همین عصب سه قلو تحریک می شوند. در تعدادی افراد، تحریک عصب سه قلو به گونه ای ناخواسته به مدار عطسه در ساقه مغز متصل است. نتیجه آن، یک پاسخ رفلکسی سریع و غیرارادی خواهد بود. از نظر تکاملی، توضیح قطعی برای این ارتباط وجود ندارد. بعضی محققان حدس می زنند که عطسه امکان دارد راهی برای پاک کردن مسیر هوایی هنگام تغییر ناگهانی محیط بوده باشد. اما شواهد قطعی دراین خصوص در دسترس نیست و همچنان مبحث مطالعه باقیمانده است.
شواهد گوناگونی نشان داده است که عطسه نوری، در خیلی از خانواده ها به صورت مشترک دیده می شود. در مطالعات ژنتیکی، الگویی شبیه صفات غالب گزارش شده است. یعنی اگر یکی از والدین این خصوصیت را داشته باشد، احتمال آنکه فرزند نیز آنرا نشان دهد زیاد است. با این وجود، هنوز ژن مشخصی بعنوان عامل قطعی معرفی نشده. بنظر می رسد چندین ژن در رابطه با پردازش حسی و شبکه های عصبی در این پدیده نقش دارند. نکته مهم این است که این ویژگی، با بیماری های جدی عصبی ارتباط مستقیم ندارد و بطور معمول با افزایش سن هم خطرناک تر نمی گردد. در حقیقت، بیشتر افراد مبتلا فقط کنجکاو هستند بدانند چرا چنین واکنشی دارند و بعد از آگاهی، نگرانی شان رفع می شود.
عطسه کردن بمحض مواجه شدن با نور آفتاب، پدیده ای عجیب اما قابل توضیح است. مغز و شبکه های عصبی ما، گاهی مسیرهایی دارند که بطور ناخواسته با هم تداخل می کنند. همین تداخل کوچک، موجب می شود پیام در ارتباط با نور، در مدار عطسه هم ثبت گردد. نتیجه آن واکنشی سریع و غیرارادی است که بطور معمول بی خطر بوده و فقط جهت چند ثانیه ادامه پیدا می کند. شناخت علمی این مورد کمک می نماید بجای نگرانی، رفتار بدن را بهتر درک نماییم و در موقعیت های حساس، از نور شدید محافظت نماییم. شاید نتوان این خصوصیت را کاملا از بین برد، اما می توان یاد گرفت چطور با آن کنار آمد و آنرا به قسمتی از تنوع اعجاب انگیز بدن انسان نگاه کرد.
منبع: atijoo.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب