جمع آوری بخار آب سطح اقیانوس ها برای تامین آب شرب شهرهای ساحلی
آتی جو: یک سامانه جدید می تواند بخار آب طبیعی را از بالای سطح اقیانوس جمع آوری کند تا آب شرب را برای شهرهای ساحلی فراهم آورد.
به گزارش آتی جو به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، این یک طنز تلخ است که بیش از ۷۰ درصد از سطح زمین پوشیده از آب است، اما این آب غالبا غیرقابل نوشیدن است.
دانشمندان دانشگاه ایلینویز اوربانا شمپین(UIUC) حالا امکان سنجی یک سامانه فرضی را مدل سازی کرده اند که می تواند بخار آب را از بالای سطح اقیانوس بگیرد و آنرا به آب شرب تازه در مقیاس بزرگ متراکم کند.
کمبود آب یک مسئله همیشگی و بحران مداوم است که پیش بینی می شود روز به روز بدتر شود، برای اینکه تغییرات آب و هوایی مناطق خشک را خشک تر می کند و مناطق مرطوب نیز رو به خشک شدن می روند. این در حالیست که اقیانوس ها که بیش از ۹۶ درصد از کل آب روی زمین را در خود جای داده اند، یک مخزن بالقوه عظیم را نشان می دهند، اما نمک زدایی به سبب فاضلاب سمی که تولید می کند، یک چشم انداز دشوار برای افزایش مقیاس است.
اما طبیعت همانطور که تقریباً در همه زمینه ها از ما جلوتر است، در این مورد هم یک سیستم نمک زدایی بسیار کارآمد دارد. نور خورشید که دائماً سطح اقیانوس را گرم می کند، آب سطح آنرا تبخیر می کند که وارد جو می شود و به شکل باران به زمین بازمی گردد. حالا پژوهشگران دانشگاه ایلینوی در یک مطالعه جدید، روشی را جهت استفاده بالقوه از این منبع ابداع نموده اند.
این گروه پژوهشی پیشنهاد می دهد که می توان سازه هایی در فاصله چندین کیلومتر دور از ساحل ساخت تا هوای غنی از بخار آب را از بالای سطح اقیانوس جذب کنند. سپس آن هوا می تواند به ساحل آورده و در واحد دیگری متراکم شود. این آب شیرین سپس می تواند برای آشامیدن، کشاورزی یا هر چیز دیگری که به آن نیاز است، استفاده گردد.
بگفته دانشمندان، نیروی این سامانه می تواند از نیروگاه های بادی فراساحلی و پنل های خورشیدی مستقر در زمین تامین گردد.
پژوهشگران ۱۴ شهر در سراسر جهان همچون ابوظبی امارات، رم ایتالیا، لس آنجلس آمریکا و بارسلون اسپانیا را ارزیابی کردند و تحلیل و بررسی کردند که برمبنای جو فراساحلی در آن محل ها چقدر آب می توان از آنها استخراج کرد. این کار شامل ساخت سازه های استخراج بخار آب با ارتفاع ۱۰۰ متر و عرض ۲۱۰ متر است.
دانشمندان برمبنای مدلهای خود دریافتند که این دستگاهها بسته به شرایط هر مکان خاص می توانند بین ۳۷.۶ تا ۷۸.۳ میلیارد لیتر آب در سال تولید کنند. سپس گروه پژوهشی برمبنای مصرف فرضی ۳۰۰ لیتر آب به ازای هر نفر در روز، محاسبه کرد که برای تامین آب کافی برای جمعیت هر شهر به چند سازه این چنینی نیاز است و در نهایت دریافت که ۲ تا ۱۰ واحد از این سازه ها می توانند آب کافی برای خدمات رسانی به یک شهر را تامین کنند.
این گروه می گوید که این راهکار بسیار هوشمندانه است، برای اینکه اساساً مانند چرخه طبیعی آب عمل می کند با این تفاوت که بخار بجای آن که به آسمان رود، به جایی که نیاز است هدایت می شود.
در صورتیکه خیلی از منابع تامین آب شرب پیشنهادی می توانند با پیشرفت تغییرات آب و هوایی کارایی خودرا به مرور از دست بدهند، این روش جدید از این لطمه مصون است و با افزایش دما و تبخیر آب می تواند آب شرب بیشتری فراهم آورد.
عفیفه رحمان نویسنده اصلی این پژوهش می گوید: پیش بینی های اقلیمی نشان می دهند که شار بخار اقیانوسی در طول زمان بیشتر می شود و حتی منبع آب شیرین بیشتری را فراهم می آورد. بدین سبب ایده ای که ما پیشنهاد کرده ایم، تحت تغییرات آب و هوایی قابل اجرا خواهد بود. این یک رویکرد بسیار مورد نیاز و موثر برای سازگاری با تغییرات آب و هوایی، خصوصاً برای جمعیت های لطمه پذیری است که در مناطق خشک و نیمه خشک جهان زندگی می کنند.
البته این ایده هنوز کاملاً فرضی است، اما حوزه مهمی جهت بررسی است و مطالعات بیشتر می تواند امکان سنجی آنرا بیشتر بررسی کند.
این پژوهش در مجله Scientific Reports انتشار یافته است.
منبع: آتی جو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب