در دل پروژه اینترنت قمری چه می گذرد؟
آتی جو: پروژه بردن اینترنت به ماه، یکی از برنامه های مهم و جاه طلبانه بشریت بشمار می رود که به موضوع رقابت خیلی از سازمان های فعال در زمینه فضا تبدیل گشته است.
به گزارش آتی جو به نقل از ایسنا و به نقل از فست کمپانی، انسان درحال بازگشت به ماه است و این دفعه اهتمام دارد اینترنت را به آنجا ببرد. ناسا سال گذشته، ماموریت آرتمیس۱ (Artemis 1) را با موفقیت انجام داد.
آرتمیس۱ اولین ماموریت از مجموعه ماموریت هایی است که هدفِ بردن فضانوردان آمریکایی به سطح ماه و نهایتاً ایجاد یک پایگاه قمری دائمی را دنبال می کند. ناسا حالا درحال آماده شدن برای یک هدف به همان اندازه مهم می باشد. هدف جدید، اطمینان یافتن از این است که وقتی فضانوردان آینده سرانجام روی ماه فرود بیایند، بتوانند یک سلفی را ارسال نمایند.
ناسا در مراحل اولیه توسعه پروژه «لونانت» (LunaNet) به سر می برد. لونانت، یک طرح نوپا اما حیاتی با هدف ایجاد یک شبکه اینترنتی برای ماه است. هدف از این تلاش بیش از این است که فضانوردان فقط بتوانند چند سلفی را ارسال نمایند. در مقایسه با ماموریت های تاریخ ساز آپولو (Apollo) که برای اولین بار روی بردن انسان به ماه متمرکز شدند، برنامه آرتمیس اهداف بلندتری دارد. ناسا درحال برنامه ریزی برای ایجاد طیف گسترده ای از زیرساخت ها در ماه و اطراف آن است؛ همچون زیستگاه انسان، ایستگاه فضایی جدید و سرویس شبکه ماه که می تواند همه چیز را متصل به اینترنت نگه دارد.
در هر حال، چالش هایی در این میان وجود دارد. انتقال داده ها بین زمین و ماه آسان نیست؛ خصوصاً از قطب جنوبی ماه و سمت دور آن که مستقیما رو به زمین قرار نگرفته است. مانع دیگر، حمل و نقل است. سفرها به ماه خیلی مکرر نیستند؛ بدین سبب حمل و نقل تجهیزات اینترنتی قمری ممکنست مدتی طول بکشد. چندین پرتاب آینده همچون ماموریت سرنشین دار آرتمیس۲ (Artemis II) که هم اکنون برای سال ۲۰۲۴ برنامه ریزی شده است، شامل نمایش فناوری ارتباطات ماه خواهند بود. با این وجود، پیش بینی نمی شود که همه چیز تا اواخر این دهه بطور کامل راه اندازی شود.
یک گام بزرگ برای اینترنت فضایی
روی زمین، سال ها از ماهواره های موجود در مدار برای اتصال به شبکه بخصوص در هواپیماها بهره برده ایم. شرکت هایی مانند اسپیس ایکس (SpaceX)، وان وب (OneWeb) و آمازون (Amazon) هم اکنون درحال ساخت شبکه هایی متشکل از هزاران ماهواره در مدار پایین زمین هستند تا به ارائه خدمات سریع تر از فضا کمک کنند. ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) نیز به شبکه متصل استT اما هنوز نمی توان این جمله را در مورد ماه گفت.
کلی لارسون (Kelly Larson)، مدیرعامل استارت آپ آکواریان اسپیس (Aquarian Space) که بر ارتباطات قمری تمرکز دارد، اظهار داشت: میزان داده ای که مشتریان هم اکنون می توانند روی ماه دریافت نمایند، مانند سیستم dial-up است؛ حتی شبیه به dial-up هم نیست. درست مثل این است که شما برای دسترسی به آن می جنگید.
برای بهبود خدمات، ناسا درحال برنامه ریزی برای پرتاب ماهواره های قمری است که به یکدیگر متصل می شوند و سپس به زیرساخت های ارتباطی روی زمین باز می گردند. فضاپیمای ارتباطی خصوصاً برای مناطق صعب العبور ماه، مانند سمت دور و قطب جنوبی ماه سودمند خواهد بود که ناسا امیدوار است فضانوردان در نهایت به کاوش در آنها بپردازند. همچنین، ناسا مجموعه ای از ایستگاه های زمینی را که مانند برج های مخابراتی کار می کنند، روی سطح ماه مستقر خواهدنمود. نظریه این برنامه نشان میدهد که ارتباطات قمری کمتر شبیه به یک خط تلفن و بیشتر شبیه به یک شبکه اینترنتی کار خواهند کرد.
شرکت های خصوصی باید در ساخت این زیرساخت جدید اینترنتی نقش داشته باشند. به عنوان مثال، آکواریان اسپیس درحال برنامه ریزی برای پرتاب اولین ماهواره های ارتباطی ماه خود در سه ماهه دوم سال ۲۰۲۵ است. همچنین، ناسا درحال همکاری با نوکیا (Nokia) برای ساخت یک شبکه اینترنت 4G برای ماه است. این شرکت پیش تر برنده قراردادی به مبلغ بیش از ۱۴ میلیون دلار با ناسا شده و اولین پایگاه آن همراه با تجهیزات رادیویی مقرر است در سال آینده با موشک شرکت اسپیس ایکس پرتاب شود و به ماه برسد.
تیری کلاین، رییس بخش تحقیقات لابراتوار های بل (Bell Labs) اظهار داشت: این طرح برای ما با معدن، دکل، مزرعه بادی دورافتاده یا کارخانه، تفاوت چندانی ندارد. این مقصد بسیار دور و شرایط آن بسیار ناملایم است اما از نظر ارتباطی بنظر می رسد یک نسخه افراطی از کاری است که ما هر روز انجام می دهیم.
لونانت آینده ممکنست به حفظ زمان استاندارد در ماه کمک نماید که برای برنامه ریزی فعالیت ها روی سطح ماه و در مدار ماه بسیار اهمیت دارد. این شبکه می تواند به نظارت بر سلامت فضانوردان و ردیابی آب وهوای ماه نیز کمک نماید.آژانس فضایی اروپا (ESA) درحال کار کردن روی یک پروژه موازی به نام «مون لایت» (Moonlight) است که هدف جذب شرکت هایی برای ساختن زیرساخت های مخابراتی ماه را دنبال می کند.
بسیاری از انگیزه های ورای سرویس اینترنتی ماه در حقیقت در مورد لجستیک اولیه هستند. از آنجائیکه تعداد بیشتری از بازدیدکنندگان انسان و ربات قصد دارند پیاده روی روی سطح ماه را شروع کنند، به یک شبکه ارتباطی برای کمک کردن به آنها در مسیرها نیاز خواهد بود که تا حدودی شبیه به سیستم موقعیت یابی جهانی (GPS) مورد استفاده روی زمین است. لونانت آینده ممکنست به حفظ زمان استاندارد در ماه کمک نماید که برای برنامه ریزی فعالیت ها روی سطح ماه و در مدار ماه بسیار اهمیت دارد. این شبکه می تواند به نظارت بر سلامت فضانوردان و ردیابی آب وهوای ماه نیز کمک نماید.
ناسا امیدوار است که با افزایش فعالیت در ماه و اطراف آن، این شبکه گسترش یابد. این آژانس فضایی انتظار دارد که با ورود ایستگاه فضایی جدید قمری موسوم به «دروازه ماه» (Lunar Gateway) شرایط تغییر کنند.
انتظار می رود که حتی در کوتاه مدت نیز تقاضا برای اینترنت قمری افزایش یابد. طبق گفته آکواریان اسپیس، در سال ۲۰۲۱ تنها ۱۳ وسیله همچون چندین فرودگر و ماه نورد در ماه و اطراف آن وجود داشت اما پیش بینی ها نشان می دهند که تا پایان دهه ممکنست بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ مورد از آنها وجود داشته باشد.
مخاطرات ژئوپلیتیکی بسیار بالا
هرکسی که اینترنت را در ماه شکل دهد، قدرت قابل توجهی را در اختیار خواهد داشت؛ از دیکته کردن نحوه همکاری ارائه دهندگان شبکه گرفته تا توزیع نشانی های شبکه قمری. بااینکه آمریکا درحال رقابت برای جمع کردن سایر کشورها و آژانس های فضایی تحت چتر توافق نامه آرتمیس خود است اما هیچ تضمینی وجود ندارد که همه آنرا امضا کنند. این نکته نیز قابل توجه است که روسیه و چین در پروژه های قمری خود با یکدیگر همکاری می کنند.
کشوری که بتواند مقرون به صرفه ترین بسته اینترنت قمری را عرضه نماید، برنده این رقابت خواهد بود.«نامراتا گوسوامی»(Namrata Goswami)، کارشناس سیاست فضایی اظهار داشت: این مساله بسیار اهمیت دارد که کدام کشور می تواند قابلیت های اینترنتی مورد نیاز را که برای رسیدن به ماه در دهه آینده برنامه ریزی می شوند، عرضه نماید. کشوری که بتواند مقرون به صرفه ترین بسته اینترنت قمری را عرضه نماید، برنده این رقابت خواهد بود.
در هر حال، ممکنست مدتی بطول بیانجامد تا اینترنت قمری، خصوصاً در زندگی روزمره ما، محوری به نظر برسد. اینترنت قمری حداقل در ابتدا، بیشتر شبکه ارتباطات بین ربات ها و فضانوردان حرفه ای را تسهیل می کند و در درجه اول به ماموریت هایی کمک خواهدنمود که صدها هزار مایل دورتر از زمین انجام می شوند. از بسیاری جهات، این گسترش بزرگ وب در ابتدا نامرئی خواهد بود و به چند سازمان و شرکت دولتی محدود خواهد شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب